Kasama ang aking mga blockmates, namalengke kami sa katabing bilihan.
Sariwa ang mga benta.
Nakakaawa rin tingnan 'yung iba, lalo na ang mga walang kamuwang-muwang na alimango.
Inaamin kong wala akong talento para sa
Naghintay kami nang mahigit sa kalahating oras habang niluto ang mga pinamili namin. Marami kaming pinag-usapan: mula sa buhay namin sa medisina hanggang sa mga susunod naming mga lunch outs.
HAYAAN NIYONG ipakilala ko sa inyo ang mga kasama ko kanina.
Si Ching, na kung lumamon ay parang kargador, pero hindi halata kasi payat pa rin siya kahit ano'ng kainin niya. Tahimik ang restawrang napili namin; kami lang ang tao. Ang saya!
Si Ching ulit (kaliwa) at si Lennie (kanan), 'yung donyang naka-itim.
Si Marv na ipinagmaneho kami (salamat!) at si Casti, bosing namin sa Ortho. Huwang niyo akong tanungin kung bakit ganyan ang posisyon ng mga kamay nila.
Siyempre, nakasama rin si Carlos, dala ang kanyang Calvin Klein na shades. Akala niya kasi katabi talaga ng dagat ang Seaside Restaurants.
Nagpapasalamat ako sa Panginoon sa mga blockmates ko. Napakalaking biyaya sila sa akin dahil napapasaya at tila napapadali nila ang buhay ko sa medisina.
Sana maulit pa ito at sana mas marami pang makasama para mas masaya.
=)
ReplyDelete